November 1987 bezocht ik Janus Verstegen in Nistelrode. Hij was toen 86 jaar oud. Hij zegt zich uit zijn jeugd te herinneren dat in het dorp nog gesproken werd over Piet de Schilder. Janus meende dat hij vaak kwam bij de Verkuylens in een klein boerderijtje tussen Gerard Smits en Marie van Kessel op Kantje.

Door ervaringen van persoonlijke aard was Piet Mondriaan (1872-1944) in een lastige levensperiode terecht gekomen. Hij woonde vanaf 1903 een tijdlang in Uden. Vandaaruit ging hij dagelijks naar Nistelrode. ’s Avonds kaartte “Piet de Schilder” er met de boeren in het café aan het plein. Haske en Nelleke Verkuylen werden zijn beste vrienden.

Hij waardeerde de stilte van de avond, het bouwland, de boerderijen en de standaardmolen. Het gelovige platteland bracht hem het gevoel bij voor het oneindige. Met zijn plotselinge voorkeur voor het gebruik van een goudgele kleur, verwees hij naar het zonlicht en het geestelijke licht. In die opgedane gevoelens ligt de oorsprong van zijn beroemde abstracte werk, waarmee hij zich bevrijdde van alles wat door het leven wordt verhuld. Alleen met de oerkleuren rood, geel en blauw verkende hij later de fundamentele grenzen van vlakken en lijnen.

Mondriaan maakte er tussen 1903 en 1905 in ieder geval vijf bekende werken met boerderijen, schuren en boerderij-interieurs.

Mondriaan: Interieur, Nistelrode. (Foto: Gemeentemuseum)

Mondriaan: schuur in Nistelrode. (Foto: Gemeentemuseum)

Zie ook: De brochure uit 1986 “Nistelrode en Vorstenbosch tussen Maasland en Meijerij. Waarin P.13: Piet Mondriaan.

Dit artikel is onderdeel van de in 2007 gepubliceerde bundel Late Haver.

Ga naar: Wat is heemkunde?

Waardeer dit artikel!

Als je dit artikel waardeert en je waardering wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan! Zo help je deze website in stand houden. Steun fasol.nl met een donatie op NL87ASNB8821079104 t.n.v. Antiquariaat Fasol, onder vermelding van ‘Donatie fasol.nl’.