Op een zondagavond in de jaren 1980 zaten wij naar Van Kooten en de Bie te kijken. Je telt natuurlijk pas echt mee als er satire over je wordt gemaakt.
Herinneringen aan Ad de Laat, een icoon van Brabant. Ad was niet alleen Brabander. Hij behield ook wat we beleefden aan de Brabantse cultuur.
Mijn CDA-verleden loopt over drie gemeentes: Valkenswaard, Nistelrode en Horst. Bedankt CDA, voor het vertrouwen dat ik al die jaren kreeg.
Ad de Laat (Nistelrode, 14 februari 1947 – 22 april 1995) was een gezinstherapeut en begon in november 1979 op te treden met eigen Brabants repertoire in het ‘Nisserois’ dialect. Ad de Laat was een van de meest succesvolle zangers >>>
Er is nog meer te vertellen. Echt kunst en vliegwerk. Een herinnering als een kus. Van of voor mensen. Ik noem er drie. De Nisseroise Wever Een oude tradite, zoals in de meeste Oost-Brabantse dorpen. Huisvlijtwevers. Het weefgetouw aan het >>>
November 1987 bezocht ik Janus Verstegen in Nistelrode. Hij was toen 86 jaar oud. Hij zegt zich uit zijn jeugd te herinneren dat in het dorp nog gesproken werd over Piet de Schilder. Janus meende dat hij vaak kwam bij >>>
Van het gemeentebestuur Valkenswaard kreeg ze opdracht een Valkenier te maken en uit Nistelrode een Veerman. Zelf een getalenteerd kunstenares, was ze ook de echtgenote van Toon Slegers, die de Bronzen Deur maakte vppr de Statenzaal van het provinciehuis in >>>
Deze zomer werden Tilly en ik uitgenodigd voor de onthulling van het beeld van Brabants meest dichterlijke zanger Ad de Laat. Een zonovergoten middag, waar honderden Nistelrodenaren gemoedelijk zaten op de plek, waar ‘in onze tijd’ nog een drie meter >>>
Een schets van overheidsdienaar Romé Fasol Deze biografie verscheen in ‘Horster Historiën 5 – Cultuur te boek’, (Horst, 1999). Deze bundel werd aan de scheidende burgemeester opgedragen. Het credo van Romé Fasol. Zo zou je zijn uitspraak ‘lk streef naar >>>
© 2019 fasol | genealogie en heemkunde — Ondersteund door WordPress
Thema door Anders Noren — Omhoog ↑