Wat ben ik een gelukkig en tevreden mens! Ik zit aan mijn bureau en kijk via onze heerlijke woonkamer naar de groene tuin. Een merel pikt er rustig wat takjes weg. Achter in de tuin staat een open tuinhuis in aanbouw. Hans werkt er hard aan in de avonduren, onvermoeibaar lijkt het. Zijn hobby. Twee-eenheid op de bouw met zijn vader. Geen woorden maar daden. Overleg is niet nodig, het gaat feilloos.
Ik mag mij sinds de rigoureuze verbouwing van onze woning ook weer aan mijn hobby’s wijden. Een boek lezen, film kijken. Een glossy maken voor mijn moeder. Hockeyen op zondag. Training geven en coachen. Meiden motiveren die lol hebben in het hockeyspel, die je daar alleen af en toe aan moet herinneren als ze tijdens de training meer kletsen dan spelen. Pure ontspanning na het werk, altijd al, maar nu zeker, midden in een proces dat alle kansen biedt voor de peuterspeelzalen waar ik zo graag voor werk. Wat blijft zoals het is en wat brengt de toekomst? Wat besluit het bestuur? Waar zijn de zekerheden die ik misschien wel graag zou hebben? Of hou ik toch echt van dynamiek en vooruitgang?
Ondertussen is deze werkende moeder o zo trots op en blij met haar 14-jarige dochter. Die weet ook dat er hooi op een vork kan. Huiswerk alleen is niet genoeg. Bijles geven is een mooie aanvulling. Training geven samen met een vriendin. Piano spelen. In de MR van school. Schoolkrant. Inzet voor goede doelen. En dan heb ik het nog niet over de taarten die ze bakt. “Ik ben hartstikke jong, dus dan doe je niet snel te veel hoor!” Ze gaat gezellig mee naar feestjes bij vrienden. De mobiel dan niet nodig. Ik geniet er zichtbaar van. Af en toe vraag ik me af of ik haar moet remmen? Is dat mijn rol als ouder? Moet ik haar afremmen als ze te veel geïnteresseerd raakt? Onzin! Laat mij maar af en toe diep zuchten als het weer te laat wordt (want dat huiswerk moet toch af hè) en haar ondersteunen waar nodig. Veel leuker!
Alle tevredenheid, ongelooflijke trots, is dat genoeg? Natuurlijk! Het lijkt mij een mooie basis om weer iets nieuws te gaan doen. Mezelf uit te dagen. Verdieping te zoeken. De cursussen van het afgelopen jaar onderstrepen mijn gewortelde gevoel: ik wil weer gaan studeren!!! Rest alleen de vraag wat en de vraag wanneer. Welnu, over ‘Wat?’ heb ik langer nagedacht dan nodig, want vanaf het eerste moment was het duidelijk dat ik me – zoals het NTI dat schrijft – wil specialiseren in de opvoeding en ontwikkeling van kinderen en jongeren. Aan de slag dus met HBO Pedagogiek! Maar wanneer?
Is dit nu het goede moment om te starten, half mei, druk op het werk, de tuin nog niet klaar, het hockeyseizoen nog net niet voorbij, met de wens volgend seizoen ook weer actief te zijn, de zomervakantie voor de deur? Ik weet het, dit is vast niet het goede moment, maar ik ga het wel doen! En met ongelooflijk veel zin! Laat het NTI die boeken voor het eerste jaar maar gauw toesturen.
Ga naar: Weer samen
Waardeer dit artikel!
Als je dit artikel waardeert en je waardering wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan! Zo help je deze website in stand houden. Steun fasol.nl met een donatie op NL87ASNB8821079104 t.n.v. Antiquariaat Fasol, onder vermelding van ‘Donatie fasol.nl’.
