Slapend op nevel
boven veengrond
verbeeld ik mij
dat kilometers ver rondom
slechts grasland vervaagt
onder mijn sluierbed.Openende ogen
verdrijven eeuwen.
Dan verhullen stapels
bouwgrond, stoeptegels,
vinexsteen, hortensia’s,
verkeersdrempels de nevelen motorgeluiden,
kinderstemmen
van het schoolplein
aan de overkant
onthullen
mijn weemoed.
Ga naar: Heel even was ik al eens oud
Waardeer dit artikel!
Als je dit artikel waardeert en je waardering wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan! Zo help je deze website in stand houden. Steun fasol.nl met een donatie op NL87ASNB8821079104 t.n.v. Antiquariaat Fasol, onder vermelding van ‘Donatie fasol.nl’.
