Enkele passages uit de 9e lezing. Totaal werden er 11 lezingen gehouden met teksten van d’n Onze en uitgesproken door Haar, de beschermvrouwe der Klosjaars
Tilly Fasol, beschermvrouwe der Klosjaars, spreekt op 19 februari 2002 in Auditorium Van Heijster.
Prinselijke Hoogheid,
Hooggeachte Hannes-laureaten en vrienden Klosjaars,
Lieve beschermheer van de Ald Preense. Dreumels en dreumelinnekes.
Gelukkig de man…
D’n onze trekt nou van Drees. Hij is 65 geworden en we hebben het geweten. Hij computert voort d’n hele dag door, tot ie er dreumelachtig van wordt. Hij meent dat hij er alles van weet en dat-ie een natuurtalent is. Maar de helpdesk van onze kinderen staat de hele dag roodgloeiend. Bij de afwas klaagt-ie over computerarmen. Hij heeft altijd trammelant met dat ding. Het lijkt de gemeente wel, zegt-ie. Er is altijd wel iets dat niet werkt.
We zijn allebei ook een taal gaan leren. Nou studeer ik Italiaans en d’n onze leert… Belgisch. Hij kan al zeggen: “Awel zunne, ge vat ene veloeren doek, ge wraaft ermee over d’n obzjekt. En binnen vaaf minoeten blinkt ‘em gelaak ene spiegel…. Hij wel! Nee dan zeg ik maar op z’n Italiaans:
Felice l’uomo, a casa di nuovo, nel mondo del sogno;
la sente entrando a passo silente….
Mooi klinkt dat, he? En het betekent ook nog wat:
De man weer thuis, in verheven gepeins verzonken;
maar gelukkig hoort hij haar,… die zacht de kamer binnen komt.
Burgemeesters en Karlijn
Vorig jaar had ik ook al zo’n mooie gedachte, maar dan in het Spaans. Ter ere van onze Máxima. We zijn nu weer een jaartje verder. Elke week kijken d’n onze en ik in de Echo, om te zien of ze al een kind heeft gekregen. Alexander is nog steeds in Wassenaar aan het tummeren. En dus ook nog geen Juultje of een Nardje. Misschien moet onze meisterklosjaar toch Alexander maar eens opbellen, om te zeggen dat je van watermanagement alleen…. geen kinderen kunt krijgen.
En het is zo mooi om klein grut te hebben. Ons kleinkind Mariken huilt dat het een lieve lust is,… als ze naar opa kijkt. Maar dat deden vroeger wel meer mensen, hier in de gemeente. En Karlijn huilt alleen nog maar als ze muziek hoort van de Heideroosjes. We hadden haar meegenomen naar de nieuwjaarsontmoeting in ’t Gasthoes. Je kunt een kind immers niet vroeg genoeg naar toespraken van burgemeesters laten luisteren…. En jawel hoor. Léon Frissen had nog maar amper de geluids- en beeldband van de Heideroosjes aangezet, of Karlijn kwekte de hoge C… minutenlang mee. Na afloop ben ik met haar naar Igor Hobus gegaan en heb tegen haar gezegd: “kijk, dat is nou die meneer van de Heideroosjes”. En Igor vroeg haar allervriendelijkst: “en vond je het mooi”, waarop Karlijn al haar lichaamstaal gebruikte om haar ontzetting duidelijk te maken. “Jij vind K-3 natuurlijk mooier?” vroeg Igor. Nou, daarover waren ze het vlug eens.
Er was nog een andere burgemeester aan het nieuwjaarsvieren. Joke Kersten. Ook aan haar werd onze trots getoond. Ik zei nog: “Karlijn, dat is ook een burgemeester”. Maar Karlijn, vroeg wijs, zei: “jij bent geen burgemeester, jij bent een meisje”.
Deken
Ik wil nog iets kwijt over het oetkommen van de nieuwe prins. Den deken was dit jaar weer van de partij! Met een van zijn vele kapelaans. En natuurlijk, van harte aanwezig, ook zijn lieve mama. Geen Zuid-Amerikaanse tralala, die hem thuis hield. Nee. Hij was dik tevreden met het formidable frivole Parijs. Een wervelende can-can. En wie zei ook weer dat hij naar Maastricht zou gaan? Hebben ze daar aan Hanneman en Toon Jenniskens niet genoeg? De telefoon op de pastorie schijnt rood-gloeiend gestaan te hebben. Want als je over onze deken praat, dan praat je over het Horster geloof.
Over geloof in een lachende kerk. Waar weer een beetje bloot kan. Een ietsie-pietsie, dat mag. zelfs van de paus. Kennen jullie het verhaal niet van paus Pius IX? Nee? Nou, hij moest een delegatie Engelse rechters ontvangen. We praten dan over de voor-vorige eeuw. De tijd van Dickens. Die Engelse magistraten kwamen in hun witte strakke leggingbroeken met pandjes-jassen in het Vaticaan. De onfeilbare Pius IX nodigt hen uit te gaan zitten. En, oh welk een onheil! De strakke broek van de oudste rechter zat zo strak dat, bij het zitten gaan, de naad het begaf en krakend openbarstte. Alle prelaten waren geschokt en hieven hun handen ten hemel. Maar niet de paus. Hij citeerde in alle rust uit de liturgie:
Judex ergo cum sedebit, quidquid latet apparebit; nil inultum remanebit.
Dat wil zeggen: Als de rechter gaat zitten op de stoel der rechtvaardigheid,
zal al wat verborgen is aan het licht komen; en niets zal ongewroken blijven.
Deken, dit verhaal heeft natuurlijk enig speurwerk gekost. Maar wie weet heb je er wat aan voor het feest van het 50-jarig bestaan van de dekenale St.Lambertuskerk. Wat dacht je van de opvoering van : “ het atrium mot blieven, de musical”! Met deken Debije en Kroet Sjang in de hoofdrol. Verhit strijdend over de verderfelijke gevolgen van gemengd zwemmen in de Horster samenleving. Toen vrollie niet mochten zien, hoe mansluu met “de piezel ovver de kiezel” gingen.
Laudatio
Ik kom tot mijn jaarlijkse laudatio. Nu de negende in successie. Het oetkommen was van overweldigende allure. Wat een talent heeft Horst! Wat een wervelend en kleurrijk spektakel. En wat een zaal. Ogen en oren kwamen we te kort. Op de stoelen stonden ze met velen. Uitkijkend naar de proclamatie van de nieuwe Preens van de Dreumels!
En zo sta ik dan hier, met eerbied en genegenheid voor je, Prins Geert. Als eenvoudige beschermvrouwe van mijn Klosjaars. En naar de traditie van Geuzen en Klosjaars wil ik, ook dit jaar, mijn Klos-lezing afsluiten met een Hooglied voor de Prins.
Prinselijke Hoogheid!
Zo waar, zo waar. Jan Nabben heeft ’t voor elkaar:
alle Geurtsen uit ’t zicht nu verdwenen,
maar bij d’n Dreumel is er toch nog een verschenen.
In ’n show, zo wervelend, magnifiek,
weer terug was voor even, ons eigen La Chic!
En ’n Lindeboy-prins, dat zullen we weten,
want ook Jan Cox, zijn we nog lang niet vergeten.
Blij zijn we met Geert en z’n Will met twee ll’s.
Dat ontroerde me: ik schrijf mezelf ook: Van Els!
Ik wens Uwe Doorluchtigheid en alle Dreumels en Dreumelinnekes tenslotte een verblijdende Vasteloavend toe. Ik zal de meisterklosjaar en zijn vrienden en vriendinnen van de Klos-Kemissie ook dit jaar, als beschermvrouwe van harte beschermen en behoeden. Bedenk allemaal, dat een dag zonder lach, een verloren dag is…. Blijf goed gezond en houdt uw zieltjes proper…
Bovenal neig ik mijn hoofd vol respect voor Prins Geert I. Hij leve hoog!
Dit artikel is onderdeel van de in 2007 gepubliceerde bundel Late Haver.
Waardeer dit artikel!
Als je dit artikel waardeert en je waardering wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan! Zo help je deze website in stand houden. Steun fasol.nl met een donatie op NL87ASNB8821079104 t.n.v. Antiquariaat Fasol, onder vermelding van ‘Donatie fasol.nl’.