In de onvolprezen goudmijn van Delpher, waarin je kunt zoeken in alle in Nederland verschenen kranten, stuit ik op het onderstaande bericht uit de Rotterdamsche Courant van 14 april 1849:

Rotterdamsche courant, 14-04-1849

Een berichtje dat natuurlijk mijn interesse wekt vanwege mijn naamgenoot (maar geen rechtstreekse familie) Teunis Fasol. Ik wist van hem niet veel, maar hier kan ik zijn biografie aanvullen met een wel heel interessante episode.

Teunis Fasol

Teunis was een zoon van zeeman/stuurman Abraham Pieterse Fasol en Beiletje Teunis van der Aa. Hij werd gedoopt te Vlaardingen op 22 augustus 1784, en als zijn beroep had ik genoteerd: opperman / metselaarsknecht te Vlaardingen. Hij trouwde  te Vlaardingen op 18 september 1816 met Jannetje de Jong. Zij kregen samen 4 kinderen:

1. Belia, geboren te Vlaardingen op 20 jul 1824.
2. Leendert, geboren te Vlaardingen op 30 jan 1826, overleden 32 jaar oud te Den Helder op 25 jan 1859. (Hij trouwt te Den Helder op 27 september 1855 met zijn nicht Derkje Fasol. Dit (kinderloze) huwelijk is het enige huwelijk Fasol-Fasol uit mijn hele dataset!)
3. Henderina, geboren te Vlaardingen op 14 oktober 1828, overleden (4 maanden oud) te Vlaardingen op 24 februari 1829
4. Abraham, geboren te Vlaardingen op 23 juni 1830, overleden (2 maanden oud) te Vlaardingen op 29 augustus 1830.

Teunis heeft dus geen verdere nakomelingen met de naam Fasol, en hij had tot nu toe niet mijn bijzondere aandacht. Ten onrechte! Want wat vertelt ons dit bovenstaande krantenbericht? We raken hier aan een minder bekend stukje vaderlandse geschiedenis.

Willem II in Spanje

Koning Willem II overleed op 17 maart 1849. Een stukje uit Wikipedia:

‘Vanaf 1809 tot 1811 studeerde hij in Oxford. In deze periode maakte hij in gezelschap van zijn gouverneur de Constant Rebecque twee lange reizen. Eerst door het zuidwesten van Engeland, later een reis van ruim vier maanden door het noorden van Engeland, Schotland en Ierland. Daarna diende hij op het Iberisch schiereiland drie jaar lang in het Engelse leger als een van de aide-de campes van Arthur Wellesley, de bevelhebber van het Engelse expeditieleger op het Iberisch schiereiland. Hier maakte hij in 1812 onder andere de zeer bloedige bestorming van het fort van Badajoz en de succesvolle slag bij Salamanca mee. Hij ontsnapte meermalen maar nipt aan de dood. De reden dat zijn vader zulke ongebruikelijk grote risico’s met het leven van de troonopvolger nam, was gelegen in het feit dat Willem de laatste troefkaart was, waar de Oranje-dynastie nog over kon beschikken in een poging om weer een vooraanstaande rol op het Europees toneel te gaan spelen. Het plan was om Willem te laten trouwen met de Engelse kroonprinses Charlotte.’

Deze oorlog staat bekend onder de naam Zesde Coalitieoorlog (een reeks oorlogen van geallieerde mogendheden tegen het Frankrijk van Napoleon). De Zesde Coalitieoorlog wordt, voorzover het de krijgsverrichtingen in Spanje betreft, ook gezien als onderdeel van de Spaanse Onafhankelijkheidsoorlog.

Beleg van Ciudad Rodrigo

Tijdens het Beleg van Ciudad Rodrigo (7-20 januari 1812) verdreef een Engels-Portugees leger onder leiding van Wellington de Fransen uit deze stad.

Beleg van Bajadoz

Het Beleg van Bajadoz (16 maart-6 april 1812) was een van de bloedigste uit de Napoleontische oorlogen. Het eindigde met de verdrijving van de Fransen uit deze stad door de Spanjaarden en Engelsen. 4.800 geallieerde soldaten kwamen om en zo’n 4.000 Spaanse burgers.

Slag bij Salamanca

Op 22 juli 1812 vond de Slag bij Salamanca plaats. Terwijl Engelse en Portugese troepen zich terugtrokken naar Portugal, werden hun 48.000 soldaten aangevallen door 50.000 Fransen bij de stad Salamanca. De Britten hadden de strijd bijna beslist, in minder dan een uur tijd. De Britten gingen in de tegenaanval tegen de Fransen; ze doodden 7.000 manschappen en namen er nog eens 7.000 gevangen. Doordat de Spaanse troepen de aftocht van de Fransen niet konden verhinderen, kon niet de gehele Franse eenheid ingesloten worden.

Krijgsmakkers van de Prins

Blijkens het krantenbericht werden twee Scheveningse vissers uitverkoren om Willems begrafenisstoet in 1849 te volgen, omdat zij de laatste nog levende strijdmakkers zouden zijn die onder de latere koning tijdens de expeditie in Spanje hadden gediend.

Nee, zegt de Rotterdamse Courant!

In Vlaardingen wonen nog vijf krijgsmakkers van de Prins. Teunis Fasol, C. Ommering, D. de Wijs, C. van den Berg en M. Noordhoek waren er ook bij, en zij leven nog. Tussen de regels door lezen we: ook zij hadden een uitnodiging verdiend. En de krant zegt er ‘legale bewijzen’ voor te hebben. Twee van hen ontvangen nog altijd een pensioen van de Engelse regering.

Teunis Fasol maakte, zoveel is duidelijk, een flink avontuur mee in Spanje. Hij werd als zeeman gevangen in Engeland, nam vrijwillig dienst, werd naar Spanje overgebracht, en streed onder de latere koning Willem II in Ciudad Rodrigo, Salamanca en Vittoria. Twee van de vijf raakten gewond, en krijgen daarom hun Engelse pensioen. Of Teunis Fasol er daar één van was, weet ik niet.

Ga naar: Het spoor van een huismerk: bakker Jan Jansz. Vosholl

Waardeer dit artikel!

Als je dit artikel waardeert en je waardering wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan! Zo help je deze website in stand houden. Steun fasol.nl met een donatie op NL87ASNB8821079104 t.n.v. Antiquariaat Fasol, onder vermelding van ‘Donatie fasol.nl’.