Helaas moesten we het dit jaar met minder familieleden doen. Harrie en Laura waren verhinderd door respectievelijk naweeën van de ziekte-bestrijding en een hartoperatie. Pierre en Miep moesten verstek laten gaan, omdat Miep nog steeds herstellende is van haar knieoperatie en zij niet zonder Pierre in huis kan blijven. We hebben ze gemist. Vanaf Woensdag was Romé afwezig i.v.m. een medisch onderzoek in Venray.

Scharendijke ligt aan de noordkant van het Zeeuwse eiland Schouwen-Duivenland dichtbij Renesse, Brouwershaven en Zierikzee. De bungalows (Strand, type B08, ZL enZ5) waren van een nieuwe generatie, dus voorzien van vele snufjes, al of niet overbodig voor onze familie, zoals een magnetron en een echte sauna in de bungalow. De familieleden praten wel eens over sauna’s, maar alleen
in theorie. De ‘kuup’ in Wanssum zit hen nog steeds gegoten. Daarom waren de prijzen ook aan de hoge kant: ƒ 235.00 pp (is ongeveer 108 euro), maar we hadden er wel een prachtig terras met veel gras bij. Je kon er zelfs ’s avonds dineren.

Het bleek al snel, dat het park, en met name de receptie, nadrukkelijk ingesteld was op vaste gasten, voor 70% Duitsers, die daar ooit een bungalow gekocht hadden (ƒ350.000 is ongeveer 155.000
eurootjes). De receptie was niet erg client-ingesteld, vaak niet open en ook niet zo coöperatief als er wat nodig was. Alleen toen op een avond het slot bij de bungalow van Theo het niet meer deed en zelfs de technische dames uit de familie (Fien, Toos) geen oplossing hadden, kwam de technische dienst van het park zeer snel te hulp. Theo en de zijnen konden dus rustig verder gaan met drinken in de andere bungalow. Eén keer zijn we in het restaurant van het park gaan eten: vooral de dames spraken daarna een streng veto uit over dit etablissement.

Zoals elders in dit nummer door Matthieu wordt opgemerkt, het biljarten schoot er ook deze keer weer bij in. Helaas voor de heren, maar volgend jaar wordt dit anders! De andere vaste onderdelen van de fietsvakantie gingen wel door. Er werd heel veel gefietst, hetgeen tevoren niet verwacht was. Want Zeeland wordt toch vereenzelvigd met wind, storm en orkanen. Wind hebben we wel gehad, maar meestal in de rug. Deze meevaller hadden we te danken aan onze’fietsleider van het jaar’, Theo. Duidelijk werd al meteen dat het anders was dan bij Pierre: er werd niet tevoren overlegd over de route, én de aanpak van de fietserij was toch wel wetenschappelijker; niets ten nadele van Pierre overigens: pragmatisme kan in bepaalde situaties beter werken dan ’theo-logica’ (een term die ik overgehouden heb van de afscheidsrede van Theo); dit laatste dus ook niet ten nadele van Theo gezegd.



We hebben elke dag, op één na, fietstochten gemaakt van zo’n 30 km: door de duinen bij Renesse en bij Haamstede-Burgh (hellingen van 16%), dwars door de polder naar Zierikzee (de enige keer dat we wat regen hadden), door de weiden en boomgaarden naar Brouwershaven. Alle dagen hadden we prachtig weer, soms wel 28o. Al deze oude stadjes hebben we uitgebreid bekeken, vooral de kerken, waarin veelal in die periode tentoonstellingen werden gehouden van moderne kunst of oude resten van de kerk zelf. In Brouwershaven hebben we ons (met name Romé) bijna aangesloten bij het Hervormde reddingscomité tot behoud van de oude St. Nicolaaskerk (f 50.000 schuld per jaar). In de kerk van Renesse moesten enkelen van ons weerhouden worden van het kopen van modeme schilderijen. Dat was niet zo’n kunst overigens.

Eén dag zijn we allemaal per auto naar het wereldberoemde ‘hart van de Deltawerken’ geweest: Neeltje Jans. Hier hebben we alles weer gehoord en gezien, hoe na de ramp in februari 1953 (die dag ben ik, Leo, voorgoed uit Rolduc weggegaan) men begonnen is aan de Deltawerken. Vooral de stormvloedkering bij Neeltje Jans is indrukwekkend. Een boottochtje en een lichte lunch hoorden bij dit leerzame uitstapje.

Eten: dat hebben we flink en lekker gedaan, behalve in het parkrestaurant. Ofwel in de eigen bungalow (de twee meesterkoks met koksmuts, Matthieu en Leo, verbleven in dezelfde bungalow; een duidelijke hint), ofwel ergens in de buurt in een restaurant: éénmaal in Scharendijke bij de molen en een maal (in twee betekenissen) in een oud intiem visrestaurant in Ouddorp. Als we onderweg in een stadje pauze hielden, werd er al goed gebunkerd voor de verdere tocht. Zo hebben wetwee maal (slechts één maal) in Brouwershaven midden op het marktplein gegeten aan de voet van het standbeeld van Jacob Cats. De lunch bij een bakker in Burgh-Haamstede is vermeldenswaard vanwege het één voor één opdienen van het bestelde (voor ongeveer 15 personen) én vanwege de
bijzonder lekkere Belgische wafels met kersen.

Er werd ook weer hard en fel geslagen tegen de ballen op de hardcourt tennisbaan. Netta en Theo tegen Ineke en Leo. Voor ha eerst hebben Netta en Theo één keer gewonnen. Dat gaat dus goed.

De farnilieleden hadden dit jaar eerder op de avond te kampen met vermoeidheid dan vroeger het geval was. Dus waren de avonden niet zo opwindend. Er werd wel veel ‘gehuugd‘ door Matthieu, Paul en Tilly, maar bridgen was er dit jaarniet bij. Waarom? Er was Europees voetbal op TV (Paul denkt veel globaler dan de anderen, hg dacht aan de wereldkampioenschappen)! De meningen over het voetbal, vooral dat van Nederland, waren sterk verdeeld; al mel kwam er dan ook een bungalow waar de praatgroep ongestoord (?) zich kon bezinnen over van alles en nog wat.

Met welgemeende dankwoorden op de laatste avond voor Theo (fietsgedeelte) en Toos (algehele organisatie en vooral financiële afuikkeling, er moest nog veel gerekend worden), welke dankwoorden vergezeld gingen van een toepasselijk geschenk, namen we afscheid van deze bijzondere fietsweek. Met regen waren we vrijdag de 16e gekomen, in stromende regen reden we allemaal de 23e naar huis, om elkaar weer spoedig te ontmoeten in de Smakt om de 70e verjaardag van Paul te vieren. We hadden allemaal een goed gevoel.

Leo

Verschenen in Familiekrant Van Els, nr. 5, oktober 2000.

Waardeer dit artikel!

Als je dit artikel waardeert en je waardering wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan! Zo help je deze website in stand houden. Steun fasol.nl met een donatie op NL87ASNB8821079104 t.n.v. Antiquariaat Fasol, onder vermelding van ‘Donatie fasol.nl’.