Bud Powell (27 september 1924 – 31 juli 1966) wordt algemeen gezien als een van de beste en meest invloedrijke pianisten in de geschiedenis van de jazz. Hij speelde een sleutelrol in de ontwikkeling van de bebop. Zijn virtuositeit als pianist leverde hem de bijnaam Charlie Parker van de piano op.

Powells vader was eveneens pianist, en Bud leerde bij Thelonious Monk, die zijn compositie “In Walked Bud” aan Powell opdroeg. Powells eerste opnamen werden gemaakt met de Cootie Williams Band in 1944, toen hij 20 jaar oud was, en zijn laatste opnamen stammen uit 1964 op Birdland na zijn terugkeer naar de VS na enkele jaren in Europa.

Tijdens zijn leven leed Powell aan verschillende geestesziekten, die kunnen zijn ontstaan bij een mishandeling door de politie in zijn jeugd. Hij werd herhaaldelijk opgenomen in psychiatrische inrichtingen waar hij werd behandeld met electroshock-therapie.

Over het algemeen worden zijn opnames voor Blue Note, van 1949 tot 1958, als zijn beste beschouwd, hoewel ook twee sessies voor Roost (in 1947 en 1953) en de eerste opnames voor Verve van 1949-51 klassiek zijn.



The20Amazing20Bud20Powell20Vol.201

 

Composities

  • Un Poco Loco
  • Tempus Fugue-It (aka Tempus Fugit)
  • Dance of the Infidels
  • Bouncing with Bud
  • Cleopatra’s Dream
  • Hallucinations
  • Celia

Opnames op CD

  • The Complete Blue Note and Roost Recordings
  • The Amazing Bud Powell, Volume One (remastered version)
  • Jazz Giant
  • The Definitive Bud Powell

Geschreven voor Wikipedia.

Ga naar: ‘We blijven aanstormen’ – Interview met jazzpianist Peter Beets

Waardeer dit artikel!

Als je dit artikel waardeert en je waardering wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan! Zo help je deze website in stand houden. Steun fasol.nl met een donatie op NL87ASNB8821079104 t.n.v. Antiquariaat Fasol, onder vermelding van ‘Donatie fasol.nl’.