Afscheidstoespraak in de raadsvergadering van 6 april 1999.

 

Kijk ik terug in de Horster Historiën, dan ontmoeten wij namen die een wezenlijke bijdrage hebben gegeven aan de betekenis van Horst. Ik noem u deze namen niet. Maar u allen weet dat echte bouwers Horst allure en vorm hebben gegeven. De onver­moeibare ijveraars die voor deze gemeente en gemeenschap opkwamen en Horst in de bestuurlijke omgeving op de kaart hebben gezet. Ger Driessen besteedde 17 jaren van zijn leven om, zoals hij steeds zegt, samen met anderen, dit werk vorm en inhoud te geven. En ziet men rond dan hebben handen van plano­logen, stedebouwers, ambtelijke medewerkers, politieke part­ners aan de wethouder inspiratie gegeven zijn dagen te vullen. Horst veranderde onder hun handen. De sluimerende schoonheid ontwaakte. Een bedrijvige plattelandsgemeente die kansen zocht en benutte.

Toepen in Meterik



De man die zich de tijden bleef herinneren dat hij volleybal speelde, sterke verhalen te berde bracht uit zijn middelbare schooltijd, leerde toepen in een bekend etablissement aan de Meterik, ontwikkelde zich gaandeweg tot een bevlogen bestuurder.

Gedrevene

We spoorden elkaar aan in het college netwerken op te zoeken, zodat we op de juiste plaatsen op de juiste ogenblikken argu­menten konden noemen die van belang waren voor Horst. Wethou­der Driessen nam met veel plezier aan dit handwerk deel. Als weinig anderen ging hij door provincie en land. Het leverde hem contacten op in grote steden, bij de VNG, bij smaakmakers en futurologen. Zijn politieke partij en het gewest omarmden de ijver van de jonge wethouder. En in de burelen van het gouver­nement leerde men omgaan met zijn vindingrijkheid. Leden van GS wanhoopten wel eens bij zoveel bestuurskracht.

Vliegensvlug reed hij op en neer tussen Maastricht en Horst. En omdat hij steeds met zijn gedachten in hoger sferen ver­toefde, lette hij wat minder op zijn kilometerklok. Op en neer. Op en neer ging het. En onderwijl stond zijn GSM open. Ik herinner mij de tijden dat de telefoon overging: Ger aan de lijn. Staande aan mijn schrijftafel thuis zag ik hem dan voorbijrij­den met de GSM aan het oor. De gedrevenheid blijft hem eigen. Raadslid en meteen wethouder, statenlid en meteen lid van Gedeputeerde Staten.

Moeilijk, moeilijk, moeilijk!

GS-leden, overigens, hadden het niet gemakkelijk bij Ger. Als je hem er naar vroeg “en, heb je wat bereikt?”. Dan was vaak zijn antwoord: “ze zeiden alleen maar: “moeilijk, moeilijk, moei­lijk”. Nu wordt Ger Driessen zelf GS-lid. Zouden wij dit driewerf “moeilijk” ook ooit uit zijn mond horen? Ik betwijfel het. Het is overigens niet het eenvoudigste wat hij gaat doen. De behartiging van agrarische zaken, de herstructurering en de belangen van De Peel vereisen een ongelofelijke investering in geld, geloof en draagvlak. Maar hij kent veel van hetgeen hem te wachten staat.

Spielfreude

Ik wil u nog een andere eigenschap noemen die hem bij dat werk zeer van pas zal komen. De man heeft, wat wij in het college noemden “Spielfreude”. Geen moeilijkheid zo groot, of we vonden de oplossing. Eenmaal een standpunt en lukte het daar niet mee, dan werd er verder gepraat en gezocht. Voor veel mensen in onze gemeente, bracht dat een oplossing voor ontstane problemen. Voor de gemeente, in andere gevallen, ontstonden zo nieuwe kansen. Het eerste anderhalf uur, de zogenaamde rond­vraag van het college, kregen daardoor meestal de vorm en betekenis van een strategische marsroute.

Met minder water en meer koffie

We gaan daar vanzelfsprekend mee verder. Toch zal het anders zijn. Er zal minder water worden gedronken in het college en meer koffie. Daar staat tegenover dat er minder gelegenheden gevonden zullen worden waarbij vlaai gegeten moet worden. We sparen dat uit voor de bezoeken van GS-lid Driessen aan onze gemeente.

Wat biedt je zo’n man ten afscheid. Officieel eerbetoon mag, maar ligt in de opgang naar een verdere loopbaan nog niet in de rede. De koperen schaal, jazeker. Dat traditionele geschenk voor ieder raadslid, wordt je van harte aangeboden. Ons ere-boek ligt al met je handtekening in de hal van het gemeente­huis. Ook de ere-bel met inscriptie neem je mee naar Maas­tricht. Naast het gemeentewapen draagt het de tekst:

 

“Als wethouder gaf hij Horster ruimten nieuwe vormen.

Als deputé leidt hij Peel en boer naar nieuwe normen”.

 

Deze maand schrijf ik mijn verzoek om ontslag aan Hare Maje­stiet de Koningin. April is voor mij daardoor een maand met betekenis. Door die brief, maar niet in de minste plaats, omdat Ger Driessen zijn ambt neerlegt. Ger, je was een prima wethouder. Bovenal was je voor mij een prima loco-burgemees­ter. Je oordeel over zaken die ons aangingen was altijd gede­gen. De gemeente zou ook, maar dat geldt zeker ook voor Arie Stas en de anderen, zeer goed aan je zorgen toevertrouwd zijn. Ik dank je daarvoor in het bijzonder.

 

Dit artikel is onderdeel van de in 2007 gepubliceerde bundel Late Haver.

Waardeer dit artikel!

Als je dit artikel waardeert en je waardering wilt laten blijken met een kleine bijdrage: dat kan! Zo help je deze website in stand houden. Steun fasol.nl met een donatie op NL87ASNB8821079104 t.n.v. Antiquariaat Fasol, onder vermelding van ‘Donatie fasol.nl’.